dinsdag 12 februari 2013

Voorspel, altijd lastig


Het probleem met voorspel, je weet nooit waar je aan toe bent.
Dat begint al bij het woord zelf. Voorspel. Verzonnen door iemand die het nodig vond een onderscheid te creëren. Tussen het gefoefel en het neuken. Dat daar geen misverstand over bestond. Een man met een witte jas en een clipboard, ergens in de jaren ’50. Niemand die hem een strobreed in de weg legde. Wat wist je nu helemaal in die tijd. Wekelijks werd proefpersonen bijgebracht dat zij zich ‘voor nu dienen te onthouden van de daad’.

En zo worstelen wij ons, ruim een halve eeuw later, nog altijd dagelijks door het kaartenhuis aan gebruiksaanwijzingen waar voorspel op balanceert. Waarbij wij slaat op ons, mannen. Dat daar geen misverstand over bestaat. Vraag de gemiddelde man naar zijn idee van voorspel en zonder uitzondering zal het antwoord zijn: ‘Als zij beneden begint, en dat ik haar daarna op het bed gooi en dan de rest... Nou ja, dat dus’.

Vrouwen hebben hier een iets ander beeld bij. Die zien een pad dat jij moet afleggen. Dat pad gaat doorgaans niet rechtdoor. Er zijn wegversperringen geplaatst. Ervoor staan poortwachters, die je subtiel laten weten dat er dan wel slingers mogen hangen, dat wil nog niet zeggen dat jouw naam al bovenaan de gastenlijst prijkt. Langs het pad hangen luidsprekers. Je rent, kruipt, tijgert, hinkelt, hijgt. Net zolang tot er uit die luidsprekers klinkt dat je door mag gaan. Moét gaan.

De volgende keer begin je vol goede moed. Je snapt het nu. Misschien duurde het even, maar je hebt geïnvesteerd. Dat zou liefde kunnen zijn. 
Daar ga je. Niet te snel. Eerst tongzoenen. Niet voor de vorm, met overtuiging. De juiste techniek kan de eerste barrières doen smelten. Nu doorpakken, maar gedoseerd. Met je mond beroer je haar tepel. Eerst links, dan rechts, waarna je blijft hangen bij haar favoriete kant. Die verschilt per keer, maar dat geeft niks. Dat weet je nu. Je hand daalt af naar haar kont, die je streelt. Ferm, met een zweem van gevaar. Het gevaar dat haar laat weten dat het elk moment kan omslaan. Het gevaar dat je beste vriend is. Je hand glijdt van haar kont, over haar dijbeen, om te blijven rusten op het plekje dat je voor nu nog even met rust laat. Ze zucht. Eerst bijna onhoorbaar, dan onmiskenbaar.
Het is de zucht die elke man vreest. Je kijkt op. En hoort vragen of je haar niet eens gewoon een keer kunt nemen zonder dat kleffe gedoe.

De wegen naar het vrouwelijk orgasme zijn ondoorgrondelijk. Dat weten wij als geen ander. We omarmen het zelfs. De variatie, de spanning, de speurtocht, de triomf, de ontlading. Het beste medicijn tegen sleur. Sleur is nooit je beste vriend.
Maar zo heel af en toe, een keer of wat, is het helemaal niet erg als bepaalde wensen van tevoren op tafel worden gelegd. Mag resultaat worden verkozen boven romantiek. Zodat je als man kan thuiskomen. Om gerustgesteld te constateren:
‘Ah.. dinsdag. Eerst bipsvingeren, gezellig’.

3 opmerkingen:

Bassie zei

Ik begin toch een beetje te denken dat jij stiekem een relatie hebt met mijn vriendin!

beerendsz zei

Geen vrouw is eender... maar alle vrouwen zijn hetzelfde ;)

Sylkflow zei

Vrijdag visdag, dinsdag bipsdag... What's on my plate today?